Reviews

Rockerilla

Bad Alchemy

OPZ BelggischSoms zijn woorden niet genoeg, maar kunnen een paar akkoorden zo veel meer zeggen dan duizend woorden bij elkaar. Distant Fires Burning laat vandaag zijn album Inperspectycon Vol.1 los op de wereld en dat album vertelt het verhaal waar we allemaal een rol in spelen. “Het is mijn manier om die zaken te verwerken, ordenen en een plaats te geven”

“Fascinerend hoe je met een instrument met 4 snaren een volledig album kan vullen”

Achter Distant Fires Burning zit de artiest en bassist Gert De Meester, een man met een passie voor ambient music. Dat is een rustige muziekstijl met elektronische elementen die vooral sfeer schept en heel mooi een verhaal kan vertellen. Gert de Meester zit al lang in de wereld van de muziek en heeft dan ook al tonnen ervaring, maar niet alles liep altijd zoals gepland. Hij was met verschillende projecten bezig zoals The Seven Laws en The Hindu Needle Trick toen hij last kreeg van zijn hand, waardoor hij de bas moest opgeven.

Maar later herpakte De Meester zich en begon hij opnieuw met muziek maken. “Ik heb als het ware terug opnieuw moeten leren basspelen, maar dan met de juiste houding. Dat is gelukkig geslaagd. Ik was al een tijdje bezig om de bas meer In Distant Fires Burning te incorporeren en dat gaf eerlijk gezegd een bevrijdend gevoel. Fascinerend hoe je met een instrument met 4 snaren een volledig album kan vullen”, laat De Meester weten.

“Ik heb contact nodig om erdoor te geraken maar ik zie ook het gevaar ervan in”

Ondertussen heeft Distant Fires Burning al zijn vijfde album klaar genaamd Inperspectycon Vol.1, een album van vijf tracks dat ons door de coronaperiode loodst. Elke track van de plaat schetst een bepaalde periode van de pandemie, van de lockdown tot de vrijheid die stilaan terugkomt. Het zijn allemaal lange nummers van rond de tien minuten, maar allemaal dragen ze bij tot het verhaal waar we allemaal een rol in spelen. Voor Gert De Meester was het album Inperspectycon Vol.1 een verwerkingsproces. “Het is mijn manier om die zaken te verwerken, ordenen en een plaats te geven”, geeft De Meester toe.

De eerste track heet Book Of Closure en de naam zegt het zelf, dit nummer gaat over het moment dat de wereld op slot wordt gezet. Het leven gaat zijn gewone gangetje, maar plots staat alles stil. “Alles ging letterlijk dicht! Potdicht zelfs. Het leven kwam tot stilstand en op zich was dat even een verademing. Het is een magisch gevoel om met de auto overdag op een volledig lege autostrade te rijden. Maar toen dat redelijk lang begon te duren begon de paniek toe te slaan”, vertelt De Meester. Dat hoor je ook in de muziek. Eerst is de muziek redelijk rustig, maar dan wordt ze zachtjes intenser en donkerder. Het volume trekt op en er komen meer effecten aan te pas. Op het einde wordt de muziek netjes neergelegd en trekt ze langzaam weg.

De tweede track heet BookOfFragmentation. Dit hoofdstuk gaat over de hartverscheurende keuze die mensen moesten maken over wie ze kiezen als knuffelcontact.”Families werden uit elkaar gerukt. Je mocht maar één knuffelcontact hebben. We mochten elkaar geen hand meer geven, gezichten werden verborgen onder een mondmasker. Menselijk contact werd een beetje ontmenselijkt”, legt De Meester uit. De muziek heeft hier een spannende, maar ook melancholische sfeer. Ze bouwt op met verschillende accenten wat de luisteraar alert houdt. Naarmate de track vordert, vordert de muziek mee: ze bouwt op, ze krijgt meer body en en ze wordt dramatischer om dan op het einde zoals track 1 weer rustig stil te vallen.

Track nummer drie heeft als titel DfB131. Deze titel zegt niet zoveel, maar dat is een bewuste keuze van De Meester. “Dit nummer mocht dienen als een breekpunt om de zwaarte van het album wat te doorbreken”. Dit nummer duurt ook veel minder lang dan de andere liedjes op het album. Je hoort vooral de basgitaar waarmee gespeeld wordt. Het geluid wordt van het ene naar het andere oor gestuurd wat zorgt voor een leuk effect.

De nummer vier op de plaat heeft de naam Book Of Hope gekregen. Dit hoofdstuk gaat erover dat mensen opnieuw hoop vinden en zich volop inzetten om de situatie zo aangenaam mogelijk te maken. Naast muzikant is Gert De Meester ook nog maatschappelijk werker en ook hij zag mensen met hoop. “Ik heb veel mensen met hoop en zelfs veerkracht gezien. Mensen die met volle moed terug in hun job vlogen om er na een paar weken weer uitgegooid te worden met de boodschap er is geen werk meer. Ik heb collega’s en vrijwilligers gezien die zich ongelofelijk inzetten en de moed erin bleven houden, hoe moeilijk dat soms ook was”, vertelt De Meester. Deze hoop is ook duidelijk hoorbaar in de muziek. Ze is lichter en klinkt hoopvol. Dat is een mooie afwisseling en geeft het album ook variatie.

De laatste song op het album heet Book Of Rebellion en ook nu spreekt de naam boekdelen. Mensen waren het niet eens met de maatregelen en verzetten zich tegen de regels. “Ik heb mensen zien rebelleren. Sommige vanuit een noodzaak om zich staande te houden, sommigen omdat ze er lak aan hadden. Maar vooral velen mensen die op die manier met zichzelf geconfronteerd werden en in een dualiteit geraakten. Ik heb contact nodig om erdoor te geraken maar ik zie ook het gevaar ervan in”, zegt De Meester. In deze track heeft de muziek een chaotische en strijdlustige sfeer. Er zijn meerdere effectjes op hetzelfde moment. Dit maakt het een beetje chaotisch, maar dat is juist goed om het gevoel over te brengen. Rebellie zorgt altijd voor chaos in een maatschappij en dat is heel mooi geschetst.

Soms zegt muziek meer dan zoveel woorden bij elkaar

Als ik naar het album luister en ik sluit mijn ogen, lijkt het wel of ik naar een film aan het kijken ben. De muziek geeft het gevoel dat we in de coronaperiode hadden zo mooi weer dat je alles opnieuw voelt. Het is een verhaal dat iedereen kent en daarom komt het ook zo goed binnen. Ik vind het echt super knap dat Distant Fires Burning dit project kon waarmaken en dat hij het gevoel zo mooi heeft omgezet naar muziek. Dat moet je echt kunnen als artiest. Het is nu overduidelijk dat deze artiest muziek ademt en dat hij alles perfect aanvoelt.

Niet alleen de tracks maken het album zo mooi, ook de visuals die je te zien krijgt als je het album afspeelt, dragen bij aan het gevoel dat loskomt. De tekeningen zijn simpel, maar ik ben van het principe less is more, dus ik vind dat echt perfect.

Ik had nog geen enkele ervaring met ambient music, maar nu is er een hele nieuwe wereld voor mij opengegaan. Zo zie je maar dat je genres een kans moet geven, en je hebt niet altijd een zangstem nodig. Soms zegt muziek meer dan zoveel woorden bij elkaar.

Link to original review > HERE

Gonzo Circus‘Have any disadvantage its advantage' (Johan Cruijff) goes on perfectly for Gert De Master. This one Belgian bedroom artist has been active since 2007 under the alias Distant Fires Burning. The inspiration for 'Inperspectycon Vol.1' he took from his work as social worker during the
corona crisis. The suffering that mainly brought about among the weak was affected by the measures during the health crisis and the resulting
crushing hopelessness etched De Meester in five on ambient verified numbers. The tracks are constructed around improvised basslicks (bass-scapes) where afterwards electronic waves using synthesizers were added.

The Master creates a fascinating ambient world where experimental sound constructions between the soundscapes conjured up turn into. The atmosphere at 'Inperspectycon Vol.1' ripples both in melancholy, mysterious threat as in relaxation. The balanced manipulations and effects ensure that his creations also remain adventurous. Like this The Master introduces some surprisingly clean basslines that make it diverse palette of his musical past as bass player (The Hindu Needle Trick, The Seven Laws Of Woo).

The ambient we create with Distant Get Fires Burning served is not so innocent at all. There are enough on 'Inperspectycon Vol.1' sharp brackets present that these keep expense away from the buzzing and insidious oblivion of the genre. This fine recommendation is (fortunately)
also available on CD via the Audiobulb's Bandcamp Page.

Vital WeeklyFrom Mechelen, Belgium hails Gert de Meester, also known as Distant Fires Burning. He's also the bass player in The Seven Laws of Woo and active in electronic groups as The Mental Attack and 2questionmarks. There are also other musical projects for him. This new release is my second encounter with his music as Distant Fires Burning (see also Vital Weekly 1142), in which he also plays the bass guitar but now in combination with electronics. It all has to do with ambient music. The bass guitar isn't always easy to recognize as such in his music; it is in the closing piece 'Book Of Rebellion', in which the bass is very upfront and in the short of 'DFB131'. In his other pieces, Distant Fires Burning buries his bass in the gremlins of the computer. I have no idea what kind of software he's using. It might be of the variety that his label of choice here, Aubiobulb Records in the UK, has to offer. They mainly have a great one called 'Ambient', and maybe that's what he used, but they have others too (I don't know, sadly!). The information mentions that all pieces started with the bass and are more synth-based in the end. The info says that this music deals with the impact of Covid-19. By day, De Meester is a social worker, and he saw the impact of the pandemic on socially weaker people and saw them without hope for a brighter tomorrow.  That didn't result in some very upbeat music. The mood is solemn and dark throughout these five pieces (three are ten minutes or minutes, the other two are shorter). Lengthy sustaining sounds, but they don't always take the form of long drones. In 'Book Of Fragmentation', the grains of sound staple and become (almost) an arpeggio. It is one piece that is very computer-based. The combination of bass-driven sound and computer treatments (which could live to sample, come to think of it) works quite well. The music is ambient, but not your standard version of it. Small rhythmical particles are drifting around this one; the unusual choice of bass and having that sound like a bass adds to the fun of this being different. All of this marked a maturing for this project. (FdW)

Link to original review > HERE

African PaperDer Belgier Gert De Meester, der als überzeugtes Stil-Chamäleon gilt und in den vergangenen Jahren als Bassist mit einer ganzen Reihe an Bands und Projekten eher songorientierter Rock-, Pop- und Funkmusik sowie als Producer elektronischer Musik von sich reden machte, belebt mit “Inperspectycon Vol.1″ sein im Alleingang betriebenes Ambientprojekt Distant Fires Burning neu. Auch auf “Inperspectycon Vol.1″ stellt die Bassgitarre die zentrale Soundquelle dar und wird einer Vielzahl von Effekten unterzogen. Inhaltlich ist das Album von den psychosozialen Auswirkungen der Corona-Pandemie inspiriert, die der neben seiner Musik als Sozialarbeiter tätige De Meester täglich zu sehen bekam.

“Gert got to see the undercurrent of what those measures bring about especially to the socially weaker people and it is not a pretty sight”, heißt es beim Label. “In the past period he saw people collapse on the continuous non-perspective of never being able to get up again. He saw people hopefully trying to do their best to make things bearable. He witnessed people taking refuge in rebellion. He saw people practicing altruism to the most honorable meaning of the word. And he watched all that hope being crushed like a walnut” – “Inperspectycon Vol.1″ erscheint als CD und digital bei Audiobulb, eine Fortsetzung, die sich mit weiteren Aspekten der Covid-Krise beschäftigt, ist bereits geplant.

Link to original review > HERE

Silence and SoundLongtemps bassiste pour diverses formations, Gert de Meester a commencé à s’intéresser à la musique électronique au début des années 2000, pour plonger définitivement dans ses contrées.

Distant Fires Burning est son alter ego ambient, créateur de plages sonores calmes, aux climax rampants. Inperspectycon Vol.1 est sa vision de la première crise du Coronavirus, qu’il a vécu en tant que travailleur social, voyant et vivant de l’intérieur les multiples réactions des gens.

Le ressenti est omniprésent, transportant des émotions dans un espace écartelé, bataillant entre elles afin d’avancer dans la crise.

Lumineuse et sombre, souterraine et aérienne, la musique de Distant Fires Burning définit assez bien l’ambiance d’isolement vécue pendant le premier confinement, auréolée de peurs et d’espoirs, de cicatrices mentales et de troubles psychologiques.

Les nappes conçues en partie à l’aide de son instrument, passé sous divers effets, s’érigent en vagues lancinantes transperçant des parois de glace, les ambiances sombres se voient traversées de lumières vacillantes, lueurs tremblantes face à l’inconnu qui nous attend. Hypnotique. Roland Torres

Link to original review > HERE

OPDUVELDistant Fires Burning is het muzikale vehikel van Gert de Meester, afkomstig uit Battel, een voorstad van het Belgische Mechelen. De Meester begon ooit als bassist in rock-, thrash-, funk- en popbands zoals The Hindu Needle en The Seven Laws of Woo, maar hij maakte ook elektronische muziek onder de noemers The Mental Attack en Reverend Basstorius’ Intergalactic Funk Experience. Onder de naam Distant Fires Burning begon De Meester meer te experimenteren met ambient, aanvankelijk als een puur elektronisch project.

Het project is echter meer en meer een manier geworden voor zeer persoonlijke uitingen van de muzikant. Daarbij heeft hij de basgitaar opnieuw als instrument ingebracht, waarvan nu de sound gemanipuleerd wordt om een uniek en persoonlijke geluid te creëren. Dat is goed te horen op het nieuwe album van Distant Fires Burning, getiteld Inperspectycon Vol. 1. Dat album is geheel gewijd aan de coronapandemie en de impact die de genomen maatregelen om het virus te verslaan hebben op mensen.

De Meester is sociaal werker en vooral bij sociaal zwakkeren ziet hij wat de maatregelen teweeg brengen. Dat is is geen fraai gezicht. De muzikant zag mensen die ineenstortten bij het totale gebrek aan perspectief, maar ook mensen die hoopvol hun best deden om het draaglijk te maken of die hun toevlucht zochten tot rebellie. In het eerste deel van Inperspectycon richt Distant Fires Burning zich op het eerste deel van de coronacrisis, waarin we de samenleving langzaam zien verslechteren. Alle stukken op het album zijn gemaakt tijdens deze eerste periode.

De tracks zijn allemaal ontstaan vanuit bas-scapes, waar vervolgens synths aan zijn toegevoegd. De onderliggende thematiek indachtig, is het niet verrassend dat de muziek op het album vrij somber en soms ook donker klinkt. Het is echter geen depressieve muziek, want in elk van de stukken klinkt een sprankje hoop door, waardoor het luisteren naar de stukken geen zware opgave is. Sterker nog: het is een genot om te luisteren naar de muziek, die op de ambient-leest geschoeid is maar waarin de muzikant zich niet star toont en ook post-rockinvloeden verwerkt. Dat betekent bijvoorbeeld dat er zich ritmische componenten bevinden in de sfeervolle muziek.

De baslaag is te horen in opener ‘Book of Closure’, maar niet als zodanig herkenbaar doordat flink aan het geluid gesleuteld is. De muziek klinkt aanvankelijk behoedzaam, maar met een onderliggende spanning die duidelijk voelbaar is. Meer en meer komen de verschillende lagen tot leven, dat wil zeggen dat de drones gaan bewegen, maar zonder een echt tempo te creëren. De stemming is somber, gelaten, maar door enkele geluiden toe te voegen die het muzikale parcours beïnvloeden, creëert Distant Fires Burning ook lucht, ademruimte die ervoor zorgt dat het stuk niet zwaar op de hand wordt. Daartegenover staan enkele weerbarstige klanken, uitmondend in een slot dat een ongemakkelijk gevoel verklankt. In het contrast schuilt de schoonheid.

‘Book of Fragmentation’ klinkt in het begin veel duisterder dan de openingstrack. Het begin is vrij minimaal, met een aardedonkere onderlaag en slechts een paar synthklanken daarbovenop. Ook hier komen langzaam bewegingen opzetten, waaronder een synth die ritmisch bewegend door de lagen heen zweeft. Daarmee wordt ook de duisternis enigszins naar de achtergrond verdrongen. Het wordt daarmee echter geen optimistische muziek, die in het laatste gedeelte openbloeit als een bloem in het donker. In het korte ‘DFB131’ is de basgitaar wel duidelijk te herkennen, al speelt de muzikant ook hier met de elektronische mogelijkheden die hij heeft. Tussen de langere tracks in past dit redelijk klein gehouden stuk prima.

Ingehouden spanning is het kenmerk van het eerste gedeelte van ‘Book of Hope’, dat een trage cadans kent, niet dwingend maar wel aanwezig. Opvallend is het melodische aspect in het stuk, dat de hoop uit de titel lijkt te weerspiegelen. Het gaat vooraf aan een lang gedeelte waarin de muziek onderhuids kruipt en bol staat van de spanning, niet in de laatste plaats door stuiterende geluiden en niet afgemaakte klanken. Dat ritmische aspect vormt de dominante factor. Er worden enkele nieuwe, in toonhoogte variërende geluiden aan toegevoegd die zich min of meer schikken naar het ritmische patroon, terwijl daarachter drones hoorbaar zijn die bijna ongemerkt ook aan verandering onderhevig zijn.

In ‘Book of Rebellion’ vormt een van links naar rechts bewegende repeterende toon het uitgangspunt, totdat een elektronisch ritmisch motief komt opzetten, waar een eveneens ritmisch opererende basgitaar aan wordt toegevoegd. Daarachter bewegen synthklanken langzaam, opkomend en wegstervend en rust creërend achter de bedrijvigheid aan de oppervlakte. Na een kleine vijf minuten volgt even een adempauze, waardoor het gevoel ontstaat dat de muziek elk moment kan losbarsten in een luide climax of een harde beat die zorgt voor een dansbaar ritme. Het gebeurt niet. In plaats daarvan creëert Distant Fires Burning rondom het patroon van de bas steeds meer geluiden, meer beweging en meer dynamiek. De spanning en de sfeer blijven intact ondanks alle variabelen die worden aangebracht, zelfs als het volume in het laatste gedeelte toch wordt opgekrikt.

Op dit album en het meest opvallend in de laatste twee stukken bewijst Distant Fires Burning veel verder te kijken dan het ambient-straatje lang is. Door ambienttexturen te combineren met ritmische patronen krijgt de muzikant meer mogelijkheden en de muziek meer kleur. De verschillende tracks zijn mooi opgebouwd en dat geldt ook voor het album als geheel. En dit is dus nog maar deel 1 van Insperspectycon. Opduvel is daarop nog lang niet uitgeluisterd maar ziet nu al uit naar het tweede deel.

Link to original review > HERE

Luminous Dash (Review of Vol. 1 & 2)

De coronacrisis heeft het ons allemaal knap lastig gemaakt, om maar eens een understatement te gebruiken. Het virus, maar ook de maatregelen om de pandemie te bestrijden, hebben ervoor gezorgd dat de mensheid verdeeld is geraakt. Veel mensen raakten in sociaal isolement. Grote groepen kregen het financieel en mentaal zeer zwaar. Vrijwel niemand leek nog te weten van welk hout pijlen te maken.

Als sociaal werker stond Gert De Meester zowat in de frontlinie van de menselijke ellende. Hij heeft het allemaal gezien en meegemaakt. Toch is er aan zo’n extreme humanitaire situatie ook een keerzijde. Net als vele collega muzikanten was er bij Gert tijd en ruimte om deze gitzwarte jaren om te zetten in muziek. Die muziek staat op het tweeluik Inperspectycon, een ambient-trip gedreven door diepe bassen en melancholische soundscapes.

Op zich zou al die miserie moeten zorgen voor een intens donker geluid, en voor een groot deel is dat ook wat we horen op tracks als Book Of Closure en Book Of Fragmentation. Toch slaagt Gert erin om vleugjes hoop en spelplezier in zijn muziek te verweven. De eerder genoemde nummers zijn gezapig voortkabbelende stukjes muziek die in geen enkele ambient-playlist zouden misstaan. Ergens tussen Eno en Stars Of The Lid bijvoorbeeld. Wat verderop, in DSB131 krijgen de klanken uit de basgitaar een Aphex Twin of Autechre behandeling.

Dat “glitchy” effect is een van de handelsmerken van Distant Fires Burning geworden. Het zorgt ervoor dat de muziek een koppig karakter krijgt, waarbij de luisteraar een klein beetje moeite moet doen om het geheel in zich op te nemen. Gaandeweg groeit dit effect ook in het album. Book Of Hope voegt er nog wat onderhuidse beats aan toe, diep weggestoken in de stotterende baslijnen. Het illustreert perfect hoe zo’n crisisjaren aanvoelen: twijfelachtig, afwachtend en somber. Book OF Rebellion vermengt al die elementen dan weer tot een avontuurlijke ambient-trip van hoge kwaliteit.

Inperspectycon Vol. 1 is een knap staaltje basgitaar-ambient geworden. Enerzijds emotioneel en verhalend, anderzijds donker en introvert. Gert De Meester is dan ook een van die muzikanten die hun inspiratie moeiteloos koppelen aan een grote technische kennis. Zo zijn er nog wel een paar en die gaan we tegenkomen op volume 2. Want deze muzikale reis gaat nog eventjes verder.

Inperspectycon Vol. 2 begint zoals zijn voorganger, met twee prachtige hymnes en een glitchy tussendoortje. Book Of Pointless Endurance valt op door zijn ritmische sequenties en zijn diepe bastonen. Hierdoor krijgt de track iets onheilspellends, iets wat tegen de dark ambient scène aanleunt. Book Of Hopeful Perspective laat dan weer horen dat Distant Fires Burning ook fan is van acts als Biosphere. Met andere woorden, de kwaliteit neemt geen seconde af. Minimalisme, vage melodieën en meeslepende geluidsgolven genoeg om urenlang in een andere dimensie te vertoeven.

En dan komen de gasten, te beginnen met een korte remix van Book Of Fragmentation, waarbij Neuro…No Neuro het experimentele gehalte stevig de hoogte injaagt. Het blijkt een intro voor een interessante reeks bewerkingen door bevriende artiesten. Book OF Rebellion krijgt er meteen twee. Een trippy, kabbelende versie door Volume Objects en een uptempo clubmix door Anunada. Beide artiesten hebben gekozen om het nummer van elektronische percussie te voorzien, waardoor het geheel ook een beetje op de dansspieren gaat werken.

Naast Anunada mag ook “Synchyse-buddy” Stratosphere niet ontbreken. Ronald Mariën is nog een van die technisch onderlegde muzikanten en dat is te horen op zijn versie van Book Of Hope. Deze remix zweeft als het ware op de stemmige soundscapes van Stratosphere. Mooi, bijzonder mooi. Svær duwt Book Of Pointless Endurance de eeuwige duisternis in door er een harde, intense en glitchy track van te maken. Dit is wellicht het meest noisy-nummer op de hele plaat. Eindigen doen we met een knappe experimentele remix door He Can Jog, dromerig en onvoorspelbaar.

Conclusie: het zijn harde tijden geweest voor iedereen, maar het creatieve bloed kruipt waar het niet gaan kan en daar is het Inperspectycon-tweeluik een perfect voorbeeld van. Deel 1 is reeds verkrijgbaar via Audiobulb. Deel 2 komt op 6 april op de markt. Beide albums zijn absolute aanraders in het ambient-genre.

Link to original review > HERE